در مورد دهکویه قدیم محمد علی سدید السلطنه در سفر نامه خود اینگونه آورده است: « پس از یک فرسنگ به دهکویه رسیده راه غیر از گردنه صاف ، در آنجا بیست برکه و کاروانسرا و قلعه مخروبه و و چند خانوار نفوس موجود. » اما چرا زمانی دارای چند خانوار نفوس است ؟ دلیل این مسئله زلزله خیز بودن این ناحیه است. دهکویه شاهد زلزله های متعدد بوده و بارها ویران گشته . ولی توسط مردم سخت کوش آن از نو بنا شده است.تنها بنایی که در این زلزله هولناک سالم مانده بود یک چهار طاقی بود که متاسفانه با تصمیمی غیر عاقلانه تخریب گردید. « در دهکویه قبل از سده بیستم میلادی ۴۳ زلزله مهم و تاریخی روی داده است و از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۸۵ بیش از ۱۳۰۰ زلزله بین ۲ تا ۶ درجه در مقیاس ریشتر رخ داده است. » شدید ترین زلزله ای که مردم آن را به یاد دارند در سال ۱۳۴۰ رخ داد.« در دهکویه شدت زلزله به حدی بوده که حتی یک دیوار سالم هم باقی نمانده است. »،« تعداد کشته شدگان این زلزله ۵۹ نفر و مجروهان ۴۱ نفربوده اند.»

حال ببینیم شهر قدیم دهکویه در چه ناحیه ای قرار داشته است. در این باره در سفر نامه ژان پاتیست تاورنیه آمده است: «روز بیست و هفتم چهار ساعت بعد از نصف شب به راه افتاده سه ساعت بعد به قریه وسط جلگه ( دهکویه ) رسیدیم. »۵ مشهور است که دهکویه قدیم از محلی به نام « چاکده محد لی » در شرق دهکویه کنونی شروع می شده و تا تنگ انگور ادامه داشته است.

هم اکنون در محل « چاکده محدلی » فقط آثاری از یک استخر و چاه وجود دارد اما نشانی از منازل مسکونی نیست. پس می توان گفت که ابتدای دهکویه این ناحیه نبوده است . ولی در محلهای نزدیکتر آن آثاری است که نشان دهنده این است که دهکویه از آنجا شروع می شده است.

۱-     یکی از نشانه ها وجود حمامی در پشت دبیرستان شهد صفری بود که هم اکنون کاملا تخریب شده است. ۲-      وجود قبرستانی در سمت غرب حمام ۳-      نشانه دیگر قرار داشتن امامزاده سید محمد( سید سلیمان محمد) در راستای حمام در جنوب. پس بر این اساس می توان گفت که دهکویه قدیم از سمت شرق از حدود دبیرستان شهید صفری شروع می شده است. و اما در غرب تا کنار باغ زارعی در مقابل تنگ انگور ادامه داشته است. آثاری که نشان می دهد در این مکان منازل مسکونی بوده.

۱-     وجود حمامی در کنار جاده قدیم لار به جهرم به نام حمام داراب خان.

۲-      در حفاری های صورت گرفته در این مکان جهت ساختمان سازی اسکلت انسان از زیر خاک بیرونآمده است.

۳-   در گذشته وقتی عده ای از کارگران در این ناحیه مشغول جاده سازی بوده اند برخی لوازم خانه از زیر خاک بیرون آمده است.

۴-      وجود کاروانسرای شاه عباسی دهکویه در این محل .

۵-      بنا بر گفته مرحوم عباس معزی بازار قدیم دهکویه در این محل قرار داشته است.

۶-       قرار داشتن قلعه ای بر فراز تمب گبری.

۷-      قرار داشتن چندین چهار طاقی در این محل که هم اکنون از بین    رفته اند .

۸ ـ چنانکه در سفر نامه تاورنیه آمده بود دهکویه در جلگه قرار داشته .

تنها مکانی که زمین آن مسطح و شبیه جلگه است همین ناحیه تنگ انگور است . دلایل زیادی وجود دارد که نشان   می دهند که دهکویه در گذشته شهری بزرگ بوده است. وجود سه قبرستان بزرگ در دهکویه این موضوع را ثابت می کند .

۱-    بزرگترین قبرستان که در محله پایین در غرب دهکویه قرار دارد .از محلی به نام گود بهاری شروع شده و تا امامزاده شاه اسماعیل ادامه داشته و طول آن بیش از سیصد متر است.

۲-     قبرستان دیگر در جنوب دهکویه در کنار آب انبار حاجی غلامرضا در جنوب دهکویه قرار دارد و طول آن بیش از صدمتر است.

۳-    قبرستان سوم در شمال دهکویه و در کنار مسجد امام حسن مجتبی (ع) قرار دارد.

۴-     چنانکه محمد علی سدید السلطنه نوشته : « در آنجا بیست برکه ، کاروانسرا ، قلعه مخروبه چند خانوار نفوس موجود » اگر به این جملات توجه شود می توان فهمید که چند خانوار نفوس هیچ گاه به بیست آب انبار نیاز ندارند . زیرا در سال ۴۰ هنگامی که دهکویه بر اثر زلزله ویران شد بیش از سیصد خانوار نفوس داشته است . در این زمان آب مصرفی اهالی دهکویه تماما از آب انبارها تامین می شده است . می بینیم که در این زمان فقط ۱۳ آب انبار وجود دارند که مردم از آب آنها استفاده می کنند. در حالی که در سفر نامه سدید السلطنه آمده است دهکویه دارای ۲۰ آب انبار بوده که نشان از بزرگی دهکویه است.

دهکویه در گذشته به دو بخش تقسیم می شده است . بخش اول محله بالا و یخش دیگر محله پایین نام داشته است . محله بالا از محل دبیرستان پسران شروع شده و تا محل کنونی حسینیه ادامه داشته . محله پایین از حدود مسجد مشهدی عزیز و آب انبار حاج غلامرضا شروع     می شده و تا تنگ انگور ادامه داشته است. و در بین این دو قسمت منازل مسکونی وجود نداشته فقط در قسمت جنوب یک قبرستان وجود داشته که این دو محله را از هم جدا می کند.   خانه سازی پس از روشن شدن حدود دهکویه در گذشته به این مسئله می پردازیم که اهالی خانه های خود را چگونه می ساخته اند؟ به علت گرمای زیاد این منطقه در گذشته کلیه خانه ها از خشت ساخته می شده است. جهت ساختن دیوارها دو خشت را در کنار هم قرار داده به همین دلیل قطر هر دیوار ۵۰ سانتیمتر خواهد بود و این موجب می شود که از خروج گرما در زمستان و ورود گرما در تابستان به درون خانه جلو گیری شود . برای سقف هر خانه از چوب درخت گز استفاده می نموده اند . این تیرهای چوبی را  « فـرس » می نامند که هم اکنون نیز در برخی از خانه ها استفاده می شود . و در بین این تیرها چوبهای کوتاهی به طول حدودا ۶۰ سانتیمتر به صورت زیگزاگ قرار می دهند که « مـهـر » نام دارد . هر خانه را معمولا رو به سمت جنوب یا رو به شمال می ساخته اند . خانه هایی که به طرف شمالند برای تابستانها مناسبند . زیرا تا ظهر در جلو ساختمان سایه وجود دارد و این سایه موجب خنکی اطاق  می گردد . این سایه را « سایه دی ما » نامند .

خانه هایی که رو به جنوب ساخته شود برای روزهای زمستان مناسب است . زیرا اولین اشعه خورشید در صبحگاه به درون اتاق می تابد و اتاق را گرم می کند. در خانه های قدیمی معمولا دو « سه دری » یا « پنج دری ) قرار داشته که بین آنها سالن کوچکی به نام « کاوش کن » می ساخته اند که در جلو آن ستونهایی وجود داشته و در بین ستونها به صورت هلالی شکل می ساخته اند. در هر خانه معمولا یک « اجره » یا هجره قرار داشته که به عنوان انباری استفاده می شده است . در اجره سکویی با پایه های چوبی برای قرار دادن اجسام روی آن به نام  « تلوری » می ساخته اند . برای ذخیره علوفه دام نیز اطاقی را به کاهدان اختصاص می دادند که کاه را از سقف آن که دارای سوراخی است به وسیله « تلی » به پشت بام آورده و درون آن می ریخته اند. ( تلی توری بزرگی است که از موی بز بافته می شود و جهت حمل کاه استفاده می شده است.) به علت گرمای زیاد تابستان اهالی شبها را در حیاط می خوابیده اند. جهت خوابیدن در حیاط سکویی را به نام « دو کنچی »  می ساخته اند . معمولا در جلو حیاط هر خانه یک دالان بوده به صورتی که درون حیاط مشخص نباشد و از بیرون نیز سردرهایی می ساخته اند که به صورت طاقی شکل است و برروی آنها گچبری به اشکال مختلف صورت می گرفته که هم اکنون بعضی از آنها وجود دارد .  

آثار تاریخی دهکویه قلعه ها   در دهکویه مجموعا ۶ قلعه وجود دارند :

۱-  قلعه گبری

۲-  قلعه ای ( یا آبادی کوچک )در نزدیکی زیارتگاه بی بی دختر ( چا و گز )

۳-  قلعه زیادی

۴-  قلعه ای بر فراز تمب سرخ

۵-  قلعه کئسه ( کوسه )

۶-  قلعه چغده

قلعه های چاوگز  گبری و تمب سرخ به گونه ای ساخته شده اند که به وسیله آنها اهالی دهکویه  می توانسته اند از گردنه نارنجی در جنوب غربی تا نزدیکی های بریز در شمال غربی را زیر نظر داشته باشند . زیرا این دو ناحیه تنها راههایی هستند که به دهکویه  می رسند یعنی محدوده ای در حدود ۲۰ کیلومتر را زیر نظر داشته اند ، تا اگر دشمنی قصد تهاجم به دهکویه را داشته باشد از قبل با خبر شوند و خود را آماده نمایند.   قلعه گبری این قلعه بر فراز تمب گبری در غرب دهکویه که مشرف به تنگ انگور است قرار دارد . چنانکه از نام آن بر می آید باز مانده از قدیمی ترین ساکنان دهکویه یعنی زردشتیان که گبر خوانده می شوند در قبل از اسلام است. گبرهای ساکن دهکویه جهت محافظت از خود در برابر تهاجمات دشمنان به آن پناه  می برده اند و آنقدر بزرگ بوده که می توانسته تمام اهالی را در خود جای دهد . از این قلعه در کتب تاریخی در یک مورد از آن نام برده شده است. محمد علی سدید السلطنه در سفر نامه خود نامی از آن برده و به صورت قلعه مخروبه توصیف کرده است : « در آنجا بیست برکه ، کاروانسرا و قلعه مخروبه و چند خانوار نفوس موجود . » هم اکنون فقط آثار کمی از آن باقی مانده است . دلیل تخریب آن زلزله خیز بودن دهکویه است که بر اثر زلزله های متعدد این قلعه باستانی از بین رفته است. قلعه به شکل مستطیل و به طول ۱۰۰و عرض ۶۰ متر با سنگ و گچ ساخته شده و از نظر شکل ظاهری شبیه به ارگ کریم خان در شیراز است. تنها تفاوت آن در این است که در سمت غرب که مشرف به تنگه است چهار برج نگهبانی دارد تا نگهبانان بهتر بتوانند بر تنگه کنترل داشته باشند . چون تنها راه عبور از این ناحیه فقط همین تنگه است . برجهای نگهبانی که در گوشه ها قرار دارند به قطر ۴متر و برجهای سمت غرب که در وسط قرار دارند به قطر ۳متر هستند. هم اکنون تنها یکی از برجها ی سمت غربی نیمه سالم باقی مانده است. در دور تا دور قلعه اطاقکهای کوچکی ساخته شده اند و بیشتر ساختمانها در سمت جنوب قلعه قرار داشته اند و حساط قلعه در سمت شمال است . در قسمت شمالی آب انباری به شکل مربع به طول ۵ متر از سنگ و ساروج ساخته شده . در صورتی که اهالی مجبور بوده اند به مدت زیادی در قلعه بمانند از آن آب استفاده می نموده اند . در وسط قلعه چاله ای وجود دارد که ممکن است آتشکده ای متعلق به زردشتیان یا محلی برای نگهداری غله باشد. در سمت شرق قلعه دره ای حدودا به عمق۳۰ متر قرار دارد که در شرق آن قلعه ای کوچکتر که به صورت ۹ضلعی نامنظم ساخته شده و اندازه آن به صورت تقریبی یک پنجم قلعه بزرگ است . دلیل ساختن این بنای کوچک این است که چون از این دره امکان راه یابی به قلعه بوده ، جهت اینکه دشمن نتواند به قلعه اصلی دست پیدا کند این قلعه کوچک در شرق دره ساخته اند تا کاملا از دو سو بر دره کنترل داشته باشند.   قلعه کئسه ( کوسه) « قلعه کئسه » ( قلات کئسه ) در شرقی ترین نقطه دهکویه و بر روی کوهی مشرف به دشت سفیدبان در محلی به نام « قلات کئسه » ساخته شده و یکی از قلعه های مهم لارستان بوده . در کتاب « تاریخ لارستان » در مورد این قلعه آمده است: « قلعه کوسه سفیدبان دهکویه در سفیدبان (سفیدبو) میان قریه دهکویه و « فرایجان » بالای کوه بلندی واقع شده و اکنون قرنهاست که ویران گشته است.» ۱ در مورد این گفته مورخ لاری نویسنده تاریخ لارستان توضیحی به نظر می رسد که لازم باشد . د

ر این جملات از قریه ای به نام « فرایجان » نام برده شده است که در مورد آن دو احتمال می توان داد : اول اینکه ممکن است اشتباه چاپی صورت گرفته و منظور « مزایجان » باشد . که اکنون روستایی است از توابع شهرستان زرین دشت اگر منظور نویسنده مزایجان باشد او اشتباه نموده زیرا مزایجان فرسنگها از این ناحیه فاصله دارد. احتمال دوم این است که فرایجان نام یک آبادی باشد که در قدیم در این ناحیه بوده و هم اکنون از بین رفته است . به علت صعب العبور بودن راه قلعه امکان دسترسی به آن بسیار مشکل است و چنانکه گفته می شود در گذشته برای رسیدن به قلعه از زنجیرهای آویزان استفاده می نموده اند .  

قلعه تمب سرخ این قلعه در شمال غربی دهکویه و مشرف به جاده لار شیراز بر فراز تپه ای  به نام « تمب سرخ » ساخته شده است . این قلعه طوری ساخته شده که تمام سطح قلعه را پوشانده است و دیوارها بر لبه پرتگاههای تپه قرار گرفته اند به صورتی که هیچ کس نمی توانسته به قلعه دست یابد . مصالح به کار گرفته شده در ساخت قلعه سنگ و گل است و شکل قلعه تقریبا  شبیه مثلث متساوی الساقین است که طول ساقهای آن حدودا ۳۰۰ متر و طول ضلع جنوبی آن حدودا ۳۰ متر است. اطاقهای درون قلعه در دور تا دور قلعه ساخته شده اند و احتمالا در وسط قلعه ساختمان سازی صورت نگرفته است زیرا آثاری که نشان از ساختمان سازی باشد وجود ندارد.

سوالی که در اینجا پیش می آید این است که چرا اهالی قلعه از مصالح محکمتری مانند گچ و یا ساروج استفاده ننموده اند ؟ در جواب باید گفت که : شاید ساکنان این قلعه نسبت به ساکنان قلعه گبری از پیشرفت کمتری بر خوردار بوده اند که از مصالح بهتری استفاده نکرده اند . بر این اساس شاید بتوان گفت که : قدمت این قلعه از قلعه گبری بیشتر است. به علت وسعت زیاد قلعه امکان رسم نقشه آن نیست . زیرا بعضی از قسمت های آن نیز کاملا از بین رفته است . هم اکنون این قلعه تقریبا به صورت کامل تخریب شده و فقط آثار کمی از آن باقی مانده است.   قلعه زیادی این قلعه در شمال دشت کورده در بخشی که متعلق به دهکویه است بر فراز تپه ای به نام  « زیادی » قرار دارد .

در مورد پیشینه و تاریخ ساخت آن هیچ گونه اطلاعی در دست نیست. ساختمان قلعه از سنگ و گل و تقریبا به شکل مستطیل ساخته شده است.که طول آن حدودا ۶۰ متر و عرض آن ۲۵متر است. بناهای اصلی قلعه در مرکز قلعه ساخته شده اند . به علت اینکه قلعه تقریبا به صورت کامل تخریب شده است نمی توان از آن نقشه ای ترسیم نمود . در جنوب قلعه ودر پای تپه آب انباری ساخته شده است. چون تنها یک آب انبار در کنار قلعه قرار دارد و میزان آب یک آب انبار نیز محدود است پس می توان گفت که : فقط تعداد کمی در قلعه ساکن بوده اند.   این قلعه بزرگ بر فراز تپه چغده و در نزدیکی شرکت سیمان لارستان قرار دارد که هم اکنون آثر زیادی از آن باقی مانده است .  

حمام ها در دهکویه سه حمام وجود داشته که از این قرارند: ۱-حمام کربلایی علی نقی( کل علی نقی) در پشت دبیرستان پسران ۲-حمام داراب خان ۳-حمام حاج غلامرضا این سه حمام تقریبا شبیه هم ساخته شده اندو خصوصیات مشترکی دارند شامل:

۱-به علت نبود آب لوله کشی در کنار حمامها چاههای آبی حفر شده تا از آب آن استفاده گردد. ۲-هر سه حمام در عمق زمین ساخته شده انددر این صورت در زمستان جهت گرم کردن درون حمام نیاز به وسایل گرم کننده نیست. ۳-در درون حمام حوضچه ای وجود داشته که آب چاه را در آن می ریخته اند و زمانی که آب آن کثیف شده و قابل استفاده نبوده آن را تعویض می کرده اند. ۴-جهت گرم کردن آب حمام در گوشه حوضچه دیگی بزرگ قرار داده و تونلی از بیرون به زیر حوضچه حفر شده استو با قرار دادن هیزم در زیر دیگ آب حوضچه را گرم می نموده اند. ۵-جهت خارج نمودن فاضلاب حمام در کنار حمام چاهی حفر شده و فاضلاب را از آنجا خارج می کرده اند. پس از آشنایی کلی با حمامها به معرفی آنها به صورت اختصار  می پردازیم.

۱-حمام کربلایی علی نقی:در شمال دهکویه در پشت دبیرستان پسران است . تاریخ ساخت این حمام مشخص نیست و در حدود ۱۰۰سال قبل توسط مردم استفاده می شده است ولی کم کم بدون استفاده مانده و تا حدود ۱۵ سال قبل قسمتهایی از ان باقی بود اما به علت خاکبرداری که در این محل صورت گرفته کاملا از بین رفته است.

۲-حمام داراب خان: در غرب دهکویه در کنار جاده لار شیراز قرار دارد که احتمالا توسط فرد خیری به نام داراب خان فرزند قائد محمد ساخته شده است . ایشان در تاریخ ۱ صفر سال (۱۳۷۷ هجری قمری) در گذشته است . اما بعضی گویند به دلیل اینکه این حمام در ملک کشاورزی ایشان بوده به حمام داراب خان معروف شده. می توان گفت حداقل قدمت این حمام به ۱۰۰ سال می رسد. هم اکنون کاملا تخریب شده و تنها آثار بسیار کمی از آن باقی مانده است.

۳-حمام حاج غلامرضا: این حمام در جنوب دهکویه قرار دارد و توسط حاج غلامرضا که از خیرین معروف لارستانی است ساخته شده که آثار خیر زیادی از او در جاههای مختلف باقی مانده است. حاج غلامرضا علاوه بر حمام یک آب انبار که بزرگترین آب انبار دهکویه است و یک مسجد را نیز ساخته اند که هم اکنون مسجد ابوالفضل(ع) نامیده می شود. متاسفانه این حمام نیز در حدود ۵ سال قبل کاملا تخریب شد. این حمام در دو بخش زنان و مردان ساخته شده بود . بخش مردان به صورت دوش و بخش زنان به صورت خرینه عمومی ساخته شده بود و در بخش زنان راه پله ای وجود داشت که به عمق می رفت . پس از گذشتن از راه پله به بخش رختکن می رسیم در این قسمت ۴ اتاقک وجود داشت که جهت رخت کن استفاده می شدو در وسط این بخش حوضچه ای کوچک قرار داشت . یخش استحمام به صورت سالنی  بزرگ بود شامل حوضچه ای که از آب پر می شد و ۳ اتاقک که در سمت شرق حمام قرار داشت. سقف حمام قبلا گنبدی شکل بوده که بر اثر زلزله شدید دهکویه در سال( ۴۰ ش)تخریب شد و در باز سازی آن در سقف از تیر آهن استفاده شد.   چهار طاقی ها در ناحیه غرب دهکویه و در پای قلعه گبری چندین چهار طاقی وجود داشته که که متاسفانه بر اثر زلزله شدید دهکویه در سال ۴۰ کاملا از بین رفته اند . این چهار طاقی ها دقیقا شبیه چهار طاقی هایی است که در مناطق مختلف ایران وجود داردو به عنوان آتشکده در زمان ساسانیان استفاده می شده است. بر خی از چهارطاقی های موجود در دهکویه آنقدر بزرگ بوده اند که که یک گله گوسفند در زیر آن می خوابیده است. از مجموع چهار طاقی های دهکویه تنها یک چهار طاقی در کنار امام زاده شاه اسماعیل باقی مانده بود که متاسفانه آن نیز چندی قبل تخریب گردید.  

بازار قدیمی این بازار در ناحیه غرب دهکویه و در سمت غربی کاروان سرای شا عباسی قرار داشته که هم اکنون آثاری از آن باقی نمانده است. تنها تپه ای کوچک در این قسمت وجود دارد که احتمال می رود خرابه های بازار باشد.   مساجد در دهکویه هم اکنون ۱۳ مسجد وجود دارد که در مکانهای مختلف ساخته شده اند . اکنون به معرفی دو تا از ساجد قدیمی و تاریخی دهکویه به صورت اختصار می پردازیم.

۱-مسجد جامع دهکویه این مسجد در جنوب امام زاده شاه اسماعیل (ع) در کنار مدرسه راهنمایی زارعی قرار گرفته است . تاریخ ساخت آن مشخص نیست هم اکنون این مسجد تخریب شده و فقط شبستان آن باقی مانده است. این شبستان از سنگ و گچ در عمق زمین ساخته شده و شامل دو قسمت است . ابتدا راه پله ای ما را به پایین هدایت می کند. در مقابل راه پله اتاقی به شکل مستطیل قرار دارد. قسمت شبستان تقریبا مربع شکل است . ستونهایی به شکل طاقی سقف آن را تگه داشته اند. در کنار در ورودی شبستان طاقچه ای وجود دارد که سوراخی در بالای آن قرار گرفته و به صورت دودکش می باشد . این طاقچه شاید برای این بوده که جهت روشنایی شبستان چراغها را در آن قرار دهند.

۲-مسجد حاج شاهمراد تاریخ ساخت این مسجد به حدود ۱۵۰ سال قبل می رسد . شبستان این مسجد نیز شبیه مسجد جامع ساخته شده تنها با این تفاوت که اطاقکی که در مقابل ورودی شبستان مسجد جامع بود در این شبستان وجود ندارد.   کاروانسرای شاه عباسی این کاروانسرا در غرب دهکویه و در شمال امام زاده شاه اسماعیل قرار داشته که به کاروان سرای شاه عباسی معروف است و چنانکه از نام آن بر  می آید در زمان شاه عباس صفوی ساخته شده است. نام این کاروانسرا فقط در یک مورد در کتب تاریخی آمده است . « شوالیه شاردن» سیاح فرانسوی در سفر نامه خود آورده است: « پس از ۲ ساعت راه سپردن به دهی رسیدیم به نام دهکرد یا دهکورد که دارای یک کاروانسرای بزرگ در جلو آبادی است » ۱ چنانچه از این متن بر می آید تنها چیزی که توجه شاردن را جلب کرده بزرگی کاروانسراست. چنانکه گویند : این کاروانسرا بزرگترین و از زیباترین کاروان سراها در منطقه لارستان حتی جنوب ایران بوده است و بقدری بزرگ بوده که تمام اهالی دهکویه را می توانسته در خود جا دهد.

سردرب کاروانسرا با گچبری به صورت بسیار زیبایی تزیین شده بودکه در تمام کاروانسراهای این منطقه بی نظیر بوده است. متاسفانه بر اثر زلزله شدید دهکویه در سال ۴۰شمسی این کاروانسرا به صورت کامل تخریب شده است و تا چندی قبل به صورت تلی از خاک بود که کتاسفانه توسط اداره اوقاف لارستان با قیمتی بسیار کم فروخته شده و با خاکبرداری که در این قسمت صورت گرفت اکنون هیچ اثری از آن باقی نمانده است.  

پنج چاه این چاه در شمال غربی دهکویه قرار دارد و بزرگترین چاه آب دهکویه بوده که بوسیله پنج گاو از آن آب می کشیده اند . چنانکه ریش سفیدان می گویند به دلیل حمله های مداوم نیروهای قوام و برای اینکه نیروهای قوام چشم داشتی به دهکویه نداشته باشنداهالی مجبور شده اندچشمه آن را مسدود نمایند. این چاه هم اکنون بدون آب است. درما در این محل که در شرق دهکویه است آثاری از چند خانه وجود دارد که احتمال می رود یک آبادی کوچک بوده است. ناحیه وز در شرق دهکویه است در این محل نیز آثار چند خانه وجود دارد. شئکره در این محل نیز که احتمالا یک آبادی بوده عده ای در آنجا سکونت داشته اند

منابع و ماخذ :

1-  کتاب گزارش کار فعالیتهای شیر و خورشید در فارس وجنوب ـ سال ۴۱

2-  نقل ازکتاب لارستان کهن و فرهنگ لارستانی ـ احمد اقتداری